معنی لانگ سن - جستجوی لغت در جدول جو

لانگ سن

لغت نامه دهخدا

(فَ / فِ نَنْ دَ / دِ)

فریادزننده. بانگ زننده. که بانگ زند. که فریاد کشد. نعره کشنده. آوا دردهنده:
بارکش چون گاومیش و حمله بر چون نره شیر
گامزن چون ژنده پیل و بانگ زن چون کرگدن.
منوچهری.
مؤذن را گویند. (آنندراج). کسی که اذان گوید. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

دانگ سنگ

(سَ)

دانگ وزنی است و یا یک ششم واحد وزنی است، و دانگ سنگ ظاهراً یعنی سنگی و وزنه ای که دارای وزن دانگ باشد یا برای وزن دانگ بکار رود نظیر درم سنگ و جز آن: علماء دین حق مر علم طب را و علم نجوم را همی دلیل اثبات نبوت کنند بر فلاسفه، که بر نبوت وحی را منکرند، و همی گویند که: آنکس که بدانست از اول داروئی کان از روم خیزد دانگ سنگی باید و داروئی کان را از چین آرند نیم درم سنگ باید و داروئی کان از هندوستان آرند نیم دانگ سنگ باید... (جامع الحکمتین ناصرخسرو ص 14).
ز خمی دانگ سنگی چاشنی بس.
ناصرخسرو.
در ترازوی همت عالیش
دانگ سنگ آمده پژ بهمن.
ابوالفرج رونی

لغت نامه دهخدا

لانگوست

قسمی از سرطان بحری، نوعی خرچنگ دریائی

لغت نامه دهخدا

لانگن

(گُنْیْ)

نام کرسی از ولایت (ژیرند) در فرانسه، بساحل گارن. دارای راه آهن و 4661 تن سکنه است

لغت نامه دهخدا

النگ سر

مزرعه ای در شمال بالا جاده

فرهنگ گویش مازندرانی

گانگ سر